Χειρουργικό Ντελίριο Μιτροειδούς Συναισθημάτων.

Θυμήθηκα αυτά που πέρασα τότε... Που πίστευα ακράδαντα σε κάθε καλό συναίσθημα.Τότε που νόμιζα ο σωματικός πόνος είναι χειρότερος απ' τον ψυχικό. Κι ότι η αγάπη τα γιατρεύει όλα.
Γέλασα τόσο πολύ. Τόσο αδαής! Τόσο παιδάκι εσωτερικά! Θυμάμαι όλη την ταλαιπωρία που είχα περάσει, χτυπημένος, ψυχικά κουρελιασμένος και δε μπορούσα να ηρεμήσω.Όσο κι αν πονούσαν τα τραύματα, δε συγκρίνονταν με τον εσωτερικό πόνο.
Δεν ήξερα τι πόναγε περισσότερο. Ο πόνος μια πληγής κυριολεκτικής ή μεταφορικής; Ο πόνος μιας απώλειας ή ενός τραύματος προς επούλωση;
Την ώρα που έφευγα απ' το νοσοκομείο, αισθανόμουν τόσο δυνατός. Δε μπορούσε κανείς να μου αρνηθεί ότι είχα δίκαιο. Είχα βρεθεί στην ίδια την κόλαση κι όταν κατάφερα να φύγω, κανένα μαρτύριο δεν προσιδίαζε σ' αυτό τον πόνο.
Καμία φοβία δεν υπήρχε πια, πέρα από τη φοβία του να δένεσαι με λάθος ανθρώπους και ιδέες όταν έχεις αναγνωρίσει την (αυτο)καταστροφική επενέργειά τους.
Δε φοβόμουν τον πόνο. Ο σωματικός πόνος δε συγκρίνεται. Μπορεί να παρακαμφθεί. Ο πόνος της ψυχής, είναι υπαίτιος πολλών πόνων, κακών, παρακμής και καταστροφής.
Να προσέχετε που ανοίγετε την πόρτα σας