Όταν σοκάρεσαι από ένα χαμό η μόνη σκέψη που σου έρχεται στο μυαλό είναι το προσωρινό της ανθρώπινης ύπαρξης...
Εκείνο που δε σου αφήνει περιθώρια για τυπικούρες, στρατηγικές τύπου μάρκετινγκ μεταξύ των ανθρώπων, μισαλλοδοξία και μισανθρωπία.
Το καλύτερο κοινωνικό πείραμα που θα πρότεινα ανεπιφύλακτα σε όποιον θα ήθελε να βάλει τέλος στη ζωή του, σε περίπτωση που έφτανε σε τέτοιο σημείο, είναι να πάρει φόρα και να ζήσει τη ζωή που ήθελε. Με θράσος, πάθος, συναίσθημα, δύσκολες στιγμές , μοναξιά, ειλικρίνεια, νέες προοπτικές, άνθρωποι που αναγνωρίζουν αυτό που είσαι, είναι δίπλα σου σ' αυτό που είσαι.
Τα αδιέξοδα έρχονται όχι γιατί δεν είμαστε ευχαριστημένοι με τη ζωή που ήδη έχουμε, αλλά επειδή δεν ανταποκρινόμαστε επιτυχώς στις όποιες προσδοκίες τρέφει έκαστος μέχρι την κομβική εκείνη στιγμή είτε της προσωπικής του φιλοδοξίας,
είτε της κοινωνικής του συνεπαγωγής, είτε λόγω οικογενειακών ματαιοδοξιών που στο βωμό της κάθε "επιτυχημένης", οικονομικά κυρίως, ζωής, θυσιάζουν με κάποιο έμμεσο τρόπο την πραγματική αξία της ζωής... της στιγμής.
Το κακό ξεκινά από την έλλειψη αυθορμητισμού, αυθεντικότητας και την ομογενοποιημένη τυποποίηση είτε προς το καλό, είτε προς το κακό. Ο προορισμός γίνεται αυτοσκοπός και το ταξίδι η ταλαιπωρία, ο θάνατος.
Η περιπλάνηση ποτέ δεν θα έμοιαζε τόσο επιτακτική σε μια τέτοιου είδους κοινωνία....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου