Και όταν σταματάς να προσπαθείς, τότε είναι που λάμπεις, αν λάμπεις φυσικά.
Αφήνεσαι στη δύναμη και την αδυναμία της προσωπικότητας σου.
Τότε καταλαβαίνουν την αξία τους, τι άξιζες ή τι όχι μες τη ζωή τους, εσύ στη δική σου.
Ας τους να πληγώνονται από τα ψέματα, τις υποκριτικές συμπεριφορές και τις λυρικές πράξεις.
Τα διαμάντια και σε λάσπη να είναι, αν τα ξεπλύνεις θα λάμψουν.
Η ποιότητά σου σαν άνθρωπος καθορίζει τον κόσμο σου. Όχι ναρκισσιστικά ή εγωιστικά, απλά επειδή μπορείς να αντιληφθείς τι αξίζεις, κάτι που δεν υπόκειται σε καμία είδους ανασφάλεια.
Όταν μπορείς να το αναγνωρίσεις στον εαυτό σου και δε χρειάζεσαι ετεροκαθορισμό, απλά αφήνεσαι, συμβαίνει το μαγικό.
Τους λείπεις, ξεπερνάς, καταλαβαίνουν ή όχι, είναι αργά. Όχι γιατί δεν υπάρχει πίστη στις δεύτερες ευκαιρίες, μα γιατί σε ανάλωσαν στη διαδικασία να αποδείξεις πράγματα, τη λάμψη σου, που έκανε μπαμ από χιλιόμετρα.
Δε σιχαίνομαι αυτούς που πετάνε τη λάσπη και πρέπει να βρεις τρόπο να γυαλιστείς εκ νέου, απλά τους λυπάμαι που δεν έχουν σύνδεση με τον εαυτό που κρύβουν ή κουβαλάνε μέσα τους παραβλέποντας το ρητό της καμήλας με την καμπούρα της.
Ήτοι, όμορφα πράγματα σε περιμένουν αν δεν αναλώνεσαι δεξιά και αριστερά, σε καταστάσεις τελειωμένες, με ανθρώπους που ούτε καν αντιλαμβάνονται ποιον έχουν απέναντί τους, γιατί απλά δεν αντιλαμβάνονται το τι έχουν οι ίδιοι μέσα τους.
Μην ταράζεσαι, δε φταις εσύ... Σκληρές λέξεις το "φταίει" και το "δίκαιο" για την ανθρώπινη υπόσταση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου