Αυτούς που αγαπάμε περισσότερο, πληγώνουμε και περισσότερο,λένε...
Μούφες!
Αν τους αγαπούσαμε πραγματικά, δε θα τους πληγώναμε. Έστω και οι περιστάσεις να το φέρνανε, που λέει ο λόγος δηλαδή, καθώς και πολλές περιστάσεις δημιουργούνται από εμάς. Άνθρωποι είμαστε, λάθη κάνουμε και φυσικά οι προσδοκίες είναι τα προσωπικά αιτήματα που δεν οφείλονται σ αυτόν που αγαπάμε...γνωστό,φίλο,συγγενή,εραστή....
Οι προσδοκίες εμπίπτουν στις ανάγκες του καθενός. Αν δεν καλύπτω την ανάγκη σου γιατί να υποκρίνομαι; Αν δεν καλύπτεις την ανάγκη μου;
Και η αγάπη μια ανάγκη είναι, διαφορετικά μεταφραζόμενη σε κάθε εγκέφαλο, παρά την οικουμενικότητά της. Δεν ορίζεται και δεν κατανοείται, πολλές φορές, εύκολα η ύπαρξη της. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο κάθε άνθρωπος που αναζητά την αγάπη στη ζωή του, τη γυρεύει στα δικά του, στενά μεταφραζόμενα πλαίσια...
Για να πετύχει; Μόνο αν βοηθήσει ο ένας τον άλλο να λύσει το κουβάρι του θα φτάσει στην άκρη. Αν η προσέγγιση δεν έχει κοινή βάση, ο μίτος δε θα βρεθεί και οι πληγές θα πολλαπλασιαστούν... Όπως συμβαίνει με άλλον ένα άνθρωπο που "δεν μπορεί να σε καταλάβει..." , άλλον ένα που σε "πούλησε"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου