Καραχάλιας Περικλής
Κυνηγάς το τέλειο για τη ζωή σου, αλλά δέχεσαι να ζεις με πεντακόσια ευρώ μισθό στην καλύτερη. Έχεις και πτυχίο, τρομάρα σου... Δεν μπορείς να πληρώσεις το νοίκι και ζητάς κάλυμμα από γονείς, αλλά παράλληλα θες και ολοκαίνουργιο παπούτσι και Σαββατιάτικο ποτό.
Το ίδιο τέλειο που σε κάνει να αδιαφορείς ή να μην έχεις γνώμη γι' αυτούς που κυβερνούν, για όλα όσα επιβάλλονται από άλλους για σένα και, άκουσον, δεν πας καν να ψηφίσεις. "Δεν ασχολούμαι" λες. Γελάω. Υποφέρεις μετά. Δεν αξίζει να γελάω ακόμα περισσότερο; Αν ήμουν χαιρέκακος μάλλον.
Κυνηγάς πάλι το "τέλειο" και ερωτεύεσαι με ανθρώπους που βολεύονται ή περνάνε απλά καλά δίπλα σου. Το νιώθεις, το διαισθάνεσαι πολλές φορές και χαλιέσαι, αλλά μένεις εκεί και παλεύεις. Δοκιμασία;Συμβιβασμός μήπως; Το' χει η ζωή, μάλλον, να γίνεσαι χαλί σ' ανθρώπους που δεν το αξίζουν και γι'αυτούς που δίνουν τα πάντα ν' αδιαφορείς κι αν τους χάσεις... Πάντα εκτιμάται η απουσία τους όμως...και το ξέρεις καλά.
Ναι, ξέρω, τίποτα μέτριο...οι φίλοι σου; Είναι εκεί όταν τους χρειάζεσαι; Στα εύκολα και στα δύσκολα εκούσια και υποστηρίζοντες με όλο το ανάλογο συναίσθημα της περίστασής σου; Εχεμύθεια; "Πισωπλατισμός"; Νομίζεις; Για αναλογίσου...
Ζεις σ' ένα κόσμο που ανήλικοι βγάζουν τα υλικά που έχει το κινητό σου, τελευταίας τεχνολογίας πάντα, από ορυχεία και που θανατώνονται αν δε δουλέψουν.
Στον ίδιο κόσμο που υπάρχει ακόμα ο λιθοβολισμός. Εκεί που παραδίπλα βιάζουν σκυλιά. Και οι παντρεμένοι άνδρες που υποστηρίζουν αναγεννημένα φασιστικά φαινόμενα και κατακρίνουν το διαφορετικό, πάνε και "ψωνίζουν" αγοράκια.
Εκεί που τα παιχνίδια θρησκειών πάνε κι έρχονται και η καταξίωση συνεπάγεται με σέχτα ή κρεβάτι...Οι "σταυροκρατούντες" πεθαίνουν στη ψάθα. Κυριολεκτικά.
Τελικά, μήπως όντως ο καφές είναι το μόνο πράγμα που δέχεσαι μέτριο στη ζωή σου γιατί πολύ απλά όλα τα υπόλοιπα είναι πολύ χειρότερα ή δεν αγγίζονται καν;
Κυνηγάς το τέλειο για τη ζωή σου, αλλά δέχεσαι να ζεις με πεντακόσια ευρώ μισθό στην καλύτερη. Έχεις και πτυχίο, τρομάρα σου... Δεν μπορείς να πληρώσεις το νοίκι και ζητάς κάλυμμα από γονείς, αλλά παράλληλα θες και ολοκαίνουργιο παπούτσι και Σαββατιάτικο ποτό.
Το ίδιο τέλειο που σε κάνει να αδιαφορείς ή να μην έχεις γνώμη γι' αυτούς που κυβερνούν, για όλα όσα επιβάλλονται από άλλους για σένα και, άκουσον, δεν πας καν να ψηφίσεις. "Δεν ασχολούμαι" λες. Γελάω. Υποφέρεις μετά. Δεν αξίζει να γελάω ακόμα περισσότερο; Αν ήμουν χαιρέκακος μάλλον.
Κυνηγάς πάλι το "τέλειο" και ερωτεύεσαι με ανθρώπους που βολεύονται ή περνάνε απλά καλά δίπλα σου. Το νιώθεις, το διαισθάνεσαι πολλές φορές και χαλιέσαι, αλλά μένεις εκεί και παλεύεις. Δοκιμασία;Συμβιβασμός μήπως; Το' χει η ζωή, μάλλον, να γίνεσαι χαλί σ' ανθρώπους που δεν το αξίζουν και γι'αυτούς που δίνουν τα πάντα ν' αδιαφορείς κι αν τους χάσεις... Πάντα εκτιμάται η απουσία τους όμως...και το ξέρεις καλά.
Ναι, ξέρω, τίποτα μέτριο...οι φίλοι σου; Είναι εκεί όταν τους χρειάζεσαι; Στα εύκολα και στα δύσκολα εκούσια και υποστηρίζοντες με όλο το ανάλογο συναίσθημα της περίστασής σου; Εχεμύθεια; "Πισωπλατισμός"; Νομίζεις; Για αναλογίσου...
Ζεις σ' ένα κόσμο που ανήλικοι βγάζουν τα υλικά που έχει το κινητό σου, τελευταίας τεχνολογίας πάντα, από ορυχεία και που θανατώνονται αν δε δουλέψουν.
Στον ίδιο κόσμο που υπάρχει ακόμα ο λιθοβολισμός. Εκεί που παραδίπλα βιάζουν σκυλιά. Και οι παντρεμένοι άνδρες που υποστηρίζουν αναγεννημένα φασιστικά φαινόμενα και κατακρίνουν το διαφορετικό, πάνε και "ψωνίζουν" αγοράκια.
Εκεί που τα παιχνίδια θρησκειών πάνε κι έρχονται και η καταξίωση συνεπάγεται με σέχτα ή κρεβάτι...Οι "σταυροκρατούντες" πεθαίνουν στη ψάθα. Κυριολεκτικά.
Τελικά, μήπως όντως ο καφές είναι το μόνο πράγμα που δέχεσαι μέτριο στη ζωή σου γιατί πολύ απλά όλα τα υπόλοιπα είναι πολύ χειρότερα ή δεν αγγίζονται καν;

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου