Δικαιολογίες...του Μυαλού.

Αγαπητό Μυαλό,

μια ζωή μας μαθαίνουν να προετοιμαζόμαστε να δικαιολογούμε τις πράξεις, τις σκέψεις, τις ιδέες...
Δύσκολα δέχεται κανείς το αδικαιολόγητο. "Πάντα θα γράφετε την επεξήγηση δίπλα στην απάντησή σας", έλεγε η δασκάλα. Μια επεξήγηση που πολλές φορές γίνεται εύκολο να γίνει φορτική, πειστική, καθόλου αληθινή, καθ' όπως πρέπει. Όπως αρμόζει.
Πας σχολείο, για να μην πεινάσεις. Παντρεύεσαι, για να μη γεράσεις μόνος. Βγαίνεις για ποτό, για να μη μείνεις σπίτι. Παίρνεις αυτοκίνητο για να μην περπατάς. Κάνεις φίλους για να έχεις παρέα. Χαμογελάς για να μην τους εξηγείς....
Τι να εξηγήσεις άλλωστε; Αν δεν δικαιολογηθείς δεν θα κατανοηθείς. Δεν είναι πεσιμισμός. Απλά κάποιες φορές εύχεσαι σε πιο στρωτά και αυτόματα πράγματα. Αυθεντικότητα το λένε. Ειλικρίνεια, μπέσα αν θες.
Μπα, που καιρός για τέτοια. Μεγαλώνω. Δεν περνάω καλά. Πρέπει να απολογούμαι συνεχώς. Για μια φορά λοιπόν, παύω να ζητάω κατανόηση, παύω να δικαιολογούμαι και αυτόματα μεταμορφώνομαι σε ένα τέρας δίχως αισθήματα. Αν θες να δώσεις δεν έχεις να δικαιολογήσεις. Οι πράξεις γεμίζουν κάθε παράγραφο απορίας.Η αγάπη κάθε "πώς" και η αλήθεια της ψυχής το κάθε "γιατί".
Μένω γυμνός. Πετάω από επάνω μου κάθε ράσο διπλωματίας. Διπλωματίας να είσαι στη δουλειά σου. Στη ζωή σου αυτόφωτος, ζωντανός,πηγαίος.
Δε θέλουν όλα προσχέδιο. Δε θέλουν όλα μια απάντηση, ούτε μια πρόφαση. Πολλές φορές η σιωπή είναι το μόνο που χρειάζεται. Το μόνο που απαιτείται για να δικαιολογηθείς. Μια κίνηση δε ολοκληρώνει τρόπο σκέψης και δράσης.
Δε ζω για κάποιο λόγο. Δεν τον ξέρω, καλύτερα. Κανείς δεν τον ξέρει. Υποκειμενικές οι "απαντήσεις", αδιάφορες οι αποκρίσεις. Από τη στιγμή που δεν μπορώ να βρω μια δικαιολογία της ύπαρξής μου, γιατί σώνει και ντε να βρω και για τα υπόλοιπα;
Ζω για να μαθαίνω, να αγαπώ, να κάνω λάθη και σωστά. Βλέπετε; Τετριμμένα. Όλα γνωστά.
Φτάνει.

Με αγάπη,
η Δράση από Καρδιάς.

Κοίτα εγώ...

Όλοι θέλουν να σε αλλάξουν,για να σε παρατήσουν μετά...

Γιατί θα ειναι εύκολο να σε χειραγωγούν και ενδιαφέρον πια δε θα έχει.

Γιατί ήθελαν να είναι εξαρχής μαζί σου όμως, πριν σε επεξεργαστούν ; Πριν αποκαλύψουν το τι χρειάζονται για να είναι δίπλα σου; Και γιατί φεύγουν όταν τα αποκτήσεις;Μήπως επειδή είσαι εξαρχής όπως είσαι, αυτό που είσαι χρειάζεται; Γουστάρω αυτό που είμαι και το όπως είμαι, φώναζες,αλλά όταν άλλαξες, σε πάτησε ο άλλος, και έκλαιγες με μαύρο δάκρυ...Όχι γιατί έχασες άλλο ένα μαλάκα άνθρωπο από τη ζωή σου, όσο γιατί πήγες να αλλάξεις τον εαυτό σου που θαύμαζες και δεν διαπραγματευόσουν...Τον εαυτό σου που όποιος τον ερωτεύονταν και τον αγαπούσε γι' αυτό που ήταν... Όχι γι' αυτό που ήθελε να τον μεταπλάσει ο καθένας....

Διαπραγμάτευση αγαπητοί τραμπούκοι...

Το να διαπραγματευτείς κάτι, σημαίνει να σκεφτείς ποιες είναι οι άλλες σου επιλογές.

Ο θάνατος σε καμία περίπτωση δεν είναι διαπραγματεύσιμος, πόσο μάλλον όταν δεν προκαλείται από φυσι(ολογι)κά αίτια.

"Ευαίσθητοι" και "ευαίσθητες" κοινωνικές ομάδες, λένε οι ειδήσεις. Ξεχνάνε να αναφέρουν τη δύναμη ψυχής του κάθε "ευαίσθητου" ανθρώπου που ποτέ δεν σηκώνει χέρι ούτε σε ζώο. Κανένας "ευαίσθητος" δεν βλάπτει κάποιον πέρα από αυτούς που θίγονται παρατηρώντας την αλήθεια και την πραγματική δύναμη ενός τέτοιου ανθρώπου και εν τέλει τον εαυτό του. Τους θίγει η δική τους αναισθησία, τους έρχεται κατακούτελα και δεν την ανέχονται. 

Θέλουν να ελέγξουν τα όρια του καθαρού, τα όρια της μισαλλοδοξίας και της λιποψυχίας τους. 

Όλοι φοβόμαστε την αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ, την ευρωζώνη. Ξεχνάμε κάτι κύριο...

Η Ευρώπη δε συμβολίζει απλά ένα νόμισμα, όσο έναν εξευγενισμένο τρόπο ζωής που αγκαλιάζει και εντάσσει το διαφορετικό, προπηλακίζει το ανήθικο με την τέρμα αρνητική χροιά και σε πλείστες περιπτώσεις αποδίδει τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, σε κλίμα παιδείας.

Είμαστε πολύ πιο απαίδευτοι απ'όσο νομίζουμε μαζικά και είναι κάτι που δεν αλλάζει. Ο άνδρας πρέπει να παραμένει ο "σατράπης", η γυναίκα η υπό και χαζογκόμενα ενίοτε.

Ισότητες και μαλακίες. Σύμπνοια απόψεων είναι φύσει αδύνατο να επικρατήσει, ωστόσο κλίμα παιδείας επιβάλλεται.

Παιδεία είναι να μάθεις αυτό που σε διαχωρίζει από το σκύλο σου. Αυτό που θα σε κάνει να σκεφτείς πώς θα αντιδρούσες αν ο Βαγγέλης ή ο κάθε Βαγγέλης αυτού του κόσμου ήταν παιδί σου, αδερφός σου, φίλος σου ή ακόμα κι εσύ ! Ενσυναίσθηση λέγεται. Δε βλάπτει να υπάρχει. Προάγει σε πολλές περιπτώσεις.

Ρατσισμός στους ρατσιστές, έλεγα παλιότερα, ωστόσο μπαίνεις και συ ασυνείδητα στο τριπάκι του "ρατσιστή".

Ο ρατσιστής ούτε συμπόνοια, ούτε κατανόηση δεν χρειάζεται, καθώς πολλούς ακούω να τους λένε αξιολύπητους. Πριν τους κατακεραυνώσουμε κι εμείς, μιας και πάντα κάποιος πρέπει να πετάει το λίθο πρώτος, γόνιμο διάλογο χρειάζονται. 

Ώστε να δούνε πως στην πραγματικότητα εκείνοι πρέπει να αλλάξουνε στοιχεία του χαρακτήρα τους, καθώς προκαλούν κακό. 

Ο άνθρωπος με άλλο σεξουαλικό προσανατολισμό, χρώμα, ασθένεια, περιττά κιλά κ.ο.κ, δεν κάνει κακό λόγω της φύσης του, ούτε προσβάλλει κάποια αξία. Το να θανατώνεις κυριολεκτικά, μεταφορικά και ψυχολογικά, όμως, το κάνει. 

Το γεγονός ότι δε γεννιούνται όλοι με τις ίδιες ευκαιρίες, χαρίσματα και προσωπικότητες, είναι αυτό που κάνει ακόμα τον κόσμο να υπάρχει.

Η πραγματική δύναμη είναι αυτή που δέχεται τον άλλο, όπως είναι. Η παρουσία που δεν ακυρώνει κανένα επειδή απλά δεν είναι τόσο "άνδρας" όσο εσύ, τόσο "έξυπνος" όπως εσύ ή τόσο "ΤΟΣΟ" όσο εσύ ή η φάρα που θες να υπερασπιστείς.

Φιλική συμβουλή, πάρτο αλλιώς και που ξέρεις, μπορεί μια μέρα να μπορέσεις και τη δική σου ζωή να τη δεις με άλλη όψη. Πέρα από κουτιά, τύπους και ξεπερασμένα πρότυπα του κώλου.

Υ.Γ Αφιερωμένο στον κάθε ανυπεράσπιστο Βαγγέλη αυτού του κόσμου

Κόντρα Γκόμενα

Αγοροκόριτσο και αντισυμβατική τη λες με μια πρώτη ματιά. Αυτό μου ήρθε στο μυαλό όταν την πρωτοαντίκρυσα. Σκληρό καρύδι.Έτσι έμαθε να επιβιώνει.... Να δίνει την εικόνα μιας κοπέλας που δε δέχεται τίποτα χωρίς εξήγηση. Αντιδραστική. Την έκαναν. Το αγγελούδι που μεγάλωσε με τον τρόπο που μεγαλώνει μεγάλος αριθμός παιδιών...η αγάπη στηρίζεται στην υλική επάρκεια και όχι στη συναισθηματική. Χάδια και αγκαλιές; Μπα...πειθαρχία και αγγαρεία. "Αυτό που λέω εγώ! Γιατί έτσι!". Η απάντηση που συχνά λάμβανε. Πράγμα που την έκανε άκρως αντιδραστική. Γιατί να μην ισχύει και αυτό, πάντα την ακούω να λέει...Δεν την ένοιαζε όμως. Ήξερε ότι η γη δεν είναι το μέρος που της ταιριάζει. Αυτοκαταστροφικές τάσεις ...δεν ήταν αυτή η εξήγηση. Απλά δεν της ταιριάζει η γη. Μου εκμυστηρεύτηκε μια μέρα πως δεν της αρέσει γιατί όλα είναι τόσο ψεύτικα. Άνθρωποι, σχέσεις, δεσμοί αίματος και φιλίες. Όλα θέλουν τρόπο, πουτανιά... "Εγώ δεν έχω απ' αυτό. Δεν είμαι αυτό! Πώς θα επιβιώσω με τέτοια μυαλά;; Αγχώνομαι πολύ να είμαι εντάξει στις υποχρεώσεις μου, αδιαφορώ για όσους δε με συγκινούν, παθιάζομαι και γίνομαι χαλί γι' αυτούς που αγαπώ. Με πατάνε, με πονάνε, αλλά κακία να κρατήσω δεν μπορώ. Ψέματα δε μπορώ να πω, ούτε να αδικήσω κάποιον. Δεν είμαι και καμία Αγία ωστόσο. Μου αρέσουν τα ανδρικά αθλήματα και μ' αρέσει να ντύνομαι με πιο αγορέ ρούχα, αλλά δεν είμαι λεσβία. Το έχω σκεφτεί, δε μου βγαίνει...δεν είμαι εγώ. Θέλουν όλοι να μου βάλουν μια ταμπέλα....γκόμενα, λεσβία,φυτό,ηλίθια,κοριτσάκι....ηλίθιες ταμπέλες! Ξεχνάνε πάντα το βασικό...ΑΝΘΡΩΠΟΣ!"Την τρομοκράτησαν όλοι ότι η καθαρότητα και η ειλικρίνεια είναι για τους χαμένους, τους ηλίθιους, που πεθαίνουν στην ψάθα.Το τραγικό είναι ότι είναι αλήθεια. Το τραγικό είναι ότι μόνο οι ταμπέλες επικρατούν σήμερα. Ο άνθρωπος πάλι είναι μια ταμπέλα. Νέα, καθαρά και υγιή μυαλά τα οδηγούν στην κατάθλιψη γιατί μες την αρρώστια που επικρατεί και μετρά για νορμαλ καταδίκαζε και τους πιο συνειδητοποιημένους στους πιο τελειωμένους. Η αγάπη ισοδυναμεί με αδυναμία, αγαπάς και σε εκμεταλλεύονται σου μαθαίνουν. Μη το βάλεις ποτέ κάτω.Ένα πάντως είναι το σίγουρο, οι φωτεινές πηγές όσο κι αν τειχισθούν δε χάνουν τη λάμψη τους. Ακόμα κι από τη χαραμάδα, πάντα βρίσκει τρόπο να περνά...Δεν την ένοιαζε όμως. Ήξερε ότι η γη δεν είναι το μέρος που της ταιριάζει. Αυτοκαταστροφικές τάσεις ...δεν ήταν αυτή η εξήγηση. Απλά δεν της ταιριάζει η γη. Μου εκμυστηρεύτηκε μια μέρα πως δεν της αρέσει γιατί όλα είναι τόσο ψεύτικα. Άνθρωποι, σχέσεις, δεσμοί αίματος και φιλίες. Όλα θέλουν τρόπο, πουτανιά... "Εγώ δεν έχω απ' αυτό. Δεν είμαι αυτό! Πώς θα επιβιώσω με τέτοια μυαλά;; Αγχώνομαι πολύ να είμαι εντάξει στις υποχρεώσεις μου, αδιαφορώ για όσους δε με συγκινούν, παθιάζομαι και γίνομαι χαλί γι' αυτούς που αγαπώ. Με πατάνε, με πονάνε, αλλά κακία να κρατήσω δεν μπορώ. Ψέματα δε μπορώ να πω, ούτε να αδικήσω κάποιον. Δεν είμαι και καμία Αγία ωστόσο. Μου αρέσουν τα ανδρικά αθλήματα και μ' αρέσει να ντύνομαι με πιο αγορέ ρούχα, αλλά δεν είμαι λεσβία. Το έχω σκεφτεί, δε μου βγαίνει...δεν είμαι εγώ. Θέλουν όλοι να μου βάλουν μια ταμπέλα....γκόμενα, λεσβία,φυτό,ηλίθια,κοριτσάκι....ηλίθιες ταμπέλες! Ξεχνάνε πάντα το βασικό...ΑΝΘΡΩΠΟΣ!"Την τρομοκράτησαν όλοι ότι η καθαρότητα και η ειλικρίνεια είναι για τους χαμένους, τους ηλίθιους, που πεθαίνουν στην ψάθα.Το τραγικό είναι ότι είναι αλήθεια. Το τραγικό είναι ότι μόνο οι ταμπέλες επικρατούν σήμερα. Ο άνθρωπος πάλι είναι μια ταμπέλα. Νέα, καθαρά και υγιή μυαλά τα οδηγούν στην κατάθλιψη γιατί μες την αρρώστια που επικρατεί και μετρά για νορμαλ καταδίκαζε και τους πιο συνειδητοποιημένους στους πιο τελειωμένους. Η αγάπη ισοδυναμεί με αδυναμία, αγαπάς και σε εκμεταλλεύονται σου μαθαίνουν. Μη το βάλεις ποτέ κάτω.Ένα πάντως είναι το σίγουρο, οι φωτεινές πηγές όσο κι αν τειχισθούν δε χάνουν τη λάμψη τους. Ακόμα κι από τη χαραμάδα, πάντα βρίσκει τρόπο να περνά...Δεν την ένοιαζε όμως. Ήξερε ότι η γη δεν είναι το μέρος που της ταιριάζει. Αυτοκαταστροφικές τάσεις ...δεν ήταν αυτή η εξήγηση. Απλά δεν της ταιριάζει η γη. Μου εκμυστηρεύτηκε μια μέρα πως δεν της αρέσει γιατί όλα είναι τόσο ψεύτικα. Άνθρωποι, σχέσεις, δεσμοί αίματος και φιλίες. Όλα θέλουν τρόπο, πουτανιά... "Εγώ δεν έχω απ' αυτό. Δεν είμαι αυτό! Πώς θα επιβιώσω με τέτοια μυαλά;; Αγχώνομαι πολύ να είμαι εντάξει στις υποχρεώσεις μου, αδιαφορώ για όσους δε με συγκινούν, παθιάζομαι και γίνομαι χαλί γι' αυτούς που αγαπώ. Με πατάνε, με πονάνε, αλλά κακία να κρατήσω δεν μπορώ. Ψέματα δε μπορώ να πω, ούτε να αδικήσω κάποιον. Δεν είμαι και καμία Αγία ωστόσο. Μου αρέσουν τα ανδρικά αθλήματα και μ' αρέσει να ντύνομαι με πιο αγορέ ρούχα, αλλά δεν είμαι λεσβία. Το έχω σκεφτεί, δε μου βγαίνει...δεν είμαι εγώ. Θέλουν όλοι να μου βάλουν μια ταμπέλα....γκόμενα, λεσβία,φυτό,ηλίθια,κοριτσάκι....ηλίθιες ταμπέλες! Ξεχνάνε πάντα το βασικό...ΑΝΘΡΩΠΟΣ!"Την τρομοκράτησαν όλοι ότι η καθαρότητα και η ειλικρίνεια είναι για τους χαμένους, τους ηλίθιους, που πεθαίνουν στην ψάθα.Το τραγικό είναι ότι είναι αλήθεια. Το τραγικό είναι ότι μόνο οι ταμπέλες επικρατούν σήμερα. Ο άνθρωπος πάλι είναι μια ταμπέλα. Νέα, καθαρά και υγιή μυαλά τα οδηγούν στην κατάθλιψη γιατί μες την αρρώστια που επικρατεί και μετρά για νορμαλ καταδίκαζε και τους πιο συνειδητοποιημένους στους πιο τελειωμένους. Η αγάπη ισοδυναμεί με αδυναμία, αγαπάς και σε εκμεταλλεύονται σου μαθαίνουν. Μη το βάλεις ποτέ κάτω.Ένα πάντως είναι το σίγουρο, οι φωτεινές πηγές όσο κι αν τειχισθούν δε χάνουν τη λάμψη τους. Ακόμα κι από τη χαραμάδα, πάντα βρίσκει τρόπο να περνά...Δεν την ένοιαζε όμως. Ήξερε ότι η γη δεν είναι το μέρος που της ταιριάζει. Αυτοκαταστροφικές τάσεις ...δεν ήταν αυτή η εξήγηση. Απλά δεν της ταιριάζει η γη. Μου εκμυστηρεύτηκε μια μέρα πως δεν της αρέσει γιατί όλα είναι τόσο ψεύτικα. Άνθρωποι, σχέσεις, δεσμοί αίματος και φιλίες. Όλα θέλουν τρόπο, πουτανιά... "Εγώ δεν έχω απ' αυτό. Δεν είμαι αυτό! Πώς θα επιβιώσω με τέτοια μυαλά;; Αγχώνομαι πολύ να είμαι εντάξει στις υποχρεώσεις μου, αδιαφορώ για όσους δε με συγκινούν, παθιάζομαι και γίνομαι χαλί γι' αυτούς που αγαπώ. Με πατάνε, με πονάνε, αλλά κακία να κρατήσω δεν μπορώ. Ψέματα δε μπορώ να πω, ούτε να αδικήσω κάποιον. Δεν είμαι και καμία Αγία ωστόσο. Μου αρέσουν τα ανδρικά αθλήματα και μ' αρέσει να ντύνομαι με πιο αγορέ ρούχα, αλλά δεν είμαι λεσβία. Το έχω σκεφτεί, δε μου βγαίνει...δεν είμαι εγώ. Θέλουν όλοι να μου βάλουν μια ταμπέλα....γκόμενα, λεσβία,φυτό,ηλίθια,κοριτσάκι....ηλίθιες ταμπέλες! Ξεχνάνε πάντα το βασικό...ΑΝΘΡΩΠΟΣ!"Την τρομοκράτησαν όλοι ότι η καθαρότητα και η ειλικρίνεια είναι για τους χαμένους, τους ηλίθιους, που πεθαίνουν στην ψάθα.Το τραγικό είναι ότι είναι αλήθεια. Το τραγικό είναι ότι μόνο οι ταμπέλες επικρατούν σήμερα. Ο άνθρωπος πάλι είναι μια ταμπέλα. Νέα, καθαρά και υγιή μυαλά τα οδηγούν στην κατάθλιψη γιατί μες την αρρώστια που επικρατεί και μετρά για νορμαλ καταδίκαζε και τους πιο συνειδητοποιημένους στους πιο τελειωμένους. Η αγάπη ισοδυναμεί με αδυναμία, αγαπάς και σε εκμεταλλεύονται σου μαθαίνουν. Μη το βάλεις ποτέ κάτω.Ένα πάντως είναι το σίγουρο, οι φωτεινές πηγές όσο κι αν τειχισθούν δε χάνουν τη λάμψη τους. Ακόμα κι από τη χαραμάδα, πάντα βρίσκει τρόπο να περνά...Δεν την ένοιαζε όμως. Ήξερε ότι η γη δεν είναι το μέρος που της ταιριάζει. Αυτοκαταστροφικές τάσεις ...δεν ήταν αυτή η εξήγηση. Απλά δεν της ταιριάζει η γη. Μου εκμυστηρεύτηκε μια μέρα πως δεν της αρέσει γιατί όλα είναι τόσο ψεύτικα. Άνθρωποι, σχέσεις, δεσμοί αίματος και φιλίες. Όλα θέλουν τρόπο, πουτανιά... "Εγώ δεν έχω απ' αυτό. Δεν είμαι αυτό! Πώς θα επιβιώσω με τέτοια μυαλά;; Αγχώνομαι πολύ να είμαι εντάξει στις υποχρεώσεις μου, αδιαφορώ για όσους δε με συγκινούν, παθιάζομαι και γίνομαι χαλί γι' αυτούς που αγαπώ. Με πατάνε, με πονάνε, αλλά κακία να κρατήσω δεν μπορώ. Ψέματα δε μπορώ να πω, ούτε να αδικήσω κάποιον. Δεν είμαι και καμία Αγία ωστόσο. Μου αρέσουν τα ανδρικά αθλήματα και μ' αρέσει να ντύνομαι με πιο αγορέ ρούχα, αλλά δεν είμαι λεσβία. Το έχω σκεφτεί, δε μου βγαίνει...δεν είμαι εγώ. Θέλουν όλοι να μου βάλουν μια ταμπέλα....γκόμενα, λεσβία,φυτό,ηλίθια,κοριτσάκι....ηλίθιες ταμπέλες! Ξεχνάνε πάντα το βασικό...ΑΝΘΡΩΠΟΣ!"Την τρομοκράτησαν όλοι ότι η καθαρότητα και η ειλικρίνεια είναι για τους χαμένους, τους ηλίθιους, που πεθαίνουν στην ψάθα.Το τραγικό είναι ότι είναι αλήθεια. Το τραγικό είναι ότι μόνο οι ταμπέλες επικρατούν σήμερα. Ο άνθρωπος πάλι είναι μια ταμπέλα. Νέα, καθαρά και υγιή μυαλά τα οδηγούν στην κατάθλιψη γιατί μες την αρρώστια που επικρατεί και μετρά για νορμαλ καταδίκαζε και τους πιο συνειδητοποιημένους στους πιο τελειωμένους. Η αγάπη ισοδυναμεί με αδυναμία, αγαπάς και σε εκμεταλλεύονται σου μαθαίνουν. Μη το βάλεις ποτέ κάτω.Ένα πάντως είναι το σίγουρο, οι φωτεινές πηγές όσο κι αν τειχισθούν δε χάνουν τη λάμψη τους. Ακόμα κι από τη χαραμάδα, πάντα βρίσκει τρόπο να περνά...