"Πολύ"

Kάποιοι άνθρωποι δεν είναι για πολύ. Ξέρουν καλά τι θέλουν. Πατούν και στα δυο τους πόδια, φορώντας παπούτσια. 
Δε συμβιβάζονται. Δεν τα χωρούν σε ένα. Το δοκίμασαν, αλλά δεν απέδωσε καρπούς. Πώς και πόσο θα το ανέχονταν άλλωστε; 
Κατανοούν, δεν παίζουν, μ ανθρώπους, με ψυχές. Αν σ' ερωτευτούν είσαι το πιο τυχερό ον, ενώ εκείνοι πάλι γίνονται απ' τα πιο δυστυχισμένα. Γιατί η ψυχή καλουπώνεται καμιά φορά στα πλαίσια του έρωτα, πόσο μάλλον όταν δεν έχει τον αντίκτυπο που θα ήθελε.
Προτιμά να πετά λοιπόν. Μακριά από πράγματα που ανοίγουν νέες πληγές, που ναι μεν κλείνουν κάποια στιγμή, ωστόσο γονατίζουν. Δηλητηριάζουν. Τους μετατρέπουν σε μετριοπαθείς. Δεν είναι όμως αυτό.
Το χαμόγελό τους θυμούνται όλοι. Το ότι όποτε τους χρειαστούν θα τρέξουν εκεί. Που ξέρουν να χορεύουν, να γελούν, να μιλούν και ν' αγαπούν με την ψυχή τους ολάκερη, όχι γιατί η ζωή τους είναι ένα παραμύθι, απλά επειδή επέλεξαν να ζήσουν σαν παραμύθι τον εφιάλτη στον οποίο κλήθηκαν να ξυπνήσουν,
Κάποιοι άνθρωποι δεν είναι για πολύ, επειδή το πολύ δεν το αντιλαμβάνονται οι πολλοί.
* Με χαμόγελο σαν όπλο και την ευγένεια ασπίδα.