Διαπραγμάτευση αγαπητοί τραμπούκοι...

Το να διαπραγματευτείς κάτι, σημαίνει να σκεφτείς ποιες είναι οι άλλες σου επιλογές.

Ο θάνατος σε καμία περίπτωση δεν είναι διαπραγματεύσιμος, πόσο μάλλον όταν δεν προκαλείται από φυσι(ολογι)κά αίτια.

"Ευαίσθητοι" και "ευαίσθητες" κοινωνικές ομάδες, λένε οι ειδήσεις. Ξεχνάνε να αναφέρουν τη δύναμη ψυχής του κάθε "ευαίσθητου" ανθρώπου που ποτέ δεν σηκώνει χέρι ούτε σε ζώο. Κανένας "ευαίσθητος" δεν βλάπτει κάποιον πέρα από αυτούς που θίγονται παρατηρώντας την αλήθεια και την πραγματική δύναμη ενός τέτοιου ανθρώπου και εν τέλει τον εαυτό του. Τους θίγει η δική τους αναισθησία, τους έρχεται κατακούτελα και δεν την ανέχονται. 

Θέλουν να ελέγξουν τα όρια του καθαρού, τα όρια της μισαλλοδοξίας και της λιποψυχίας τους. 

Όλοι φοβόμαστε την αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ, την ευρωζώνη. Ξεχνάμε κάτι κύριο...

Η Ευρώπη δε συμβολίζει απλά ένα νόμισμα, όσο έναν εξευγενισμένο τρόπο ζωής που αγκαλιάζει και εντάσσει το διαφορετικό, προπηλακίζει το ανήθικο με την τέρμα αρνητική χροιά και σε πλείστες περιπτώσεις αποδίδει τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, σε κλίμα παιδείας.

Είμαστε πολύ πιο απαίδευτοι απ'όσο νομίζουμε μαζικά και είναι κάτι που δεν αλλάζει. Ο άνδρας πρέπει να παραμένει ο "σατράπης", η γυναίκα η υπό και χαζογκόμενα ενίοτε.

Ισότητες και μαλακίες. Σύμπνοια απόψεων είναι φύσει αδύνατο να επικρατήσει, ωστόσο κλίμα παιδείας επιβάλλεται.

Παιδεία είναι να μάθεις αυτό που σε διαχωρίζει από το σκύλο σου. Αυτό που θα σε κάνει να σκεφτείς πώς θα αντιδρούσες αν ο Βαγγέλης ή ο κάθε Βαγγέλης αυτού του κόσμου ήταν παιδί σου, αδερφός σου, φίλος σου ή ακόμα κι εσύ ! Ενσυναίσθηση λέγεται. Δε βλάπτει να υπάρχει. Προάγει σε πολλές περιπτώσεις.

Ρατσισμός στους ρατσιστές, έλεγα παλιότερα, ωστόσο μπαίνεις και συ ασυνείδητα στο τριπάκι του "ρατσιστή".

Ο ρατσιστής ούτε συμπόνοια, ούτε κατανόηση δεν χρειάζεται, καθώς πολλούς ακούω να τους λένε αξιολύπητους. Πριν τους κατακεραυνώσουμε κι εμείς, μιας και πάντα κάποιος πρέπει να πετάει το λίθο πρώτος, γόνιμο διάλογο χρειάζονται. 

Ώστε να δούνε πως στην πραγματικότητα εκείνοι πρέπει να αλλάξουνε στοιχεία του χαρακτήρα τους, καθώς προκαλούν κακό. 

Ο άνθρωπος με άλλο σεξουαλικό προσανατολισμό, χρώμα, ασθένεια, περιττά κιλά κ.ο.κ, δεν κάνει κακό λόγω της φύσης του, ούτε προσβάλλει κάποια αξία. Το να θανατώνεις κυριολεκτικά, μεταφορικά και ψυχολογικά, όμως, το κάνει. 

Το γεγονός ότι δε γεννιούνται όλοι με τις ίδιες ευκαιρίες, χαρίσματα και προσωπικότητες, είναι αυτό που κάνει ακόμα τον κόσμο να υπάρχει.

Η πραγματική δύναμη είναι αυτή που δέχεται τον άλλο, όπως είναι. Η παρουσία που δεν ακυρώνει κανένα επειδή απλά δεν είναι τόσο "άνδρας" όσο εσύ, τόσο "έξυπνος" όπως εσύ ή τόσο "ΤΟΣΟ" όσο εσύ ή η φάρα που θες να υπερασπιστείς.

Φιλική συμβουλή, πάρτο αλλιώς και που ξέρεις, μπορεί μια μέρα να μπορέσεις και τη δική σου ζωή να τη δεις με άλλη όψη. Πέρα από κουτιά, τύπους και ξεπερασμένα πρότυπα του κώλου.

Υ.Γ Αφιερωμένο στον κάθε ανυπεράσπιστο Βαγγέλη αυτού του κόσμου

Κόντρα Γκόμενα

Αγοροκόριτσο και αντισυμβατική τη λες με μια πρώτη ματιά. Αυτό μου ήρθε στο μυαλό όταν την πρωτοαντίκρυσα. Σκληρό καρύδι.Έτσι έμαθε να επιβιώνει.... Να δίνει την εικόνα μιας κοπέλας που δε δέχεται τίποτα χωρίς εξήγηση. Αντιδραστική. Την έκαναν. Το αγγελούδι που μεγάλωσε με τον τρόπο που μεγαλώνει μεγάλος αριθμός παιδιών...η αγάπη στηρίζεται στην υλική επάρκεια και όχι στη συναισθηματική. Χάδια και αγκαλιές; Μπα...πειθαρχία και αγγαρεία. "Αυτό που λέω εγώ! Γιατί έτσι!". Η απάντηση που συχνά λάμβανε. Πράγμα που την έκανε άκρως αντιδραστική. Γιατί να μην ισχύει και αυτό, πάντα την ακούω να λέει...Δεν την ένοιαζε όμως. Ήξερε ότι η γη δεν είναι το μέρος που της ταιριάζει. Αυτοκαταστροφικές τάσεις ...δεν ήταν αυτή η εξήγηση. Απλά δεν της ταιριάζει η γη. Μου εκμυστηρεύτηκε μια μέρα πως δεν της αρέσει γιατί όλα είναι τόσο ψεύτικα. Άνθρωποι, σχέσεις, δεσμοί αίματος και φιλίες. Όλα θέλουν τρόπο, πουτανιά... "Εγώ δεν έχω απ' αυτό. Δεν είμαι αυτό! Πώς θα επιβιώσω με τέτοια μυαλά;; Αγχώνομαι πολύ να είμαι εντάξει στις υποχρεώσεις μου, αδιαφορώ για όσους δε με συγκινούν, παθιάζομαι και γίνομαι χαλί γι' αυτούς που αγαπώ. Με πατάνε, με πονάνε, αλλά κακία να κρατήσω δεν μπορώ. Ψέματα δε μπορώ να πω, ούτε να αδικήσω κάποιον. Δεν είμαι και καμία Αγία ωστόσο. Μου αρέσουν τα ανδρικά αθλήματα και μ' αρέσει να ντύνομαι με πιο αγορέ ρούχα, αλλά δεν είμαι λεσβία. Το έχω σκεφτεί, δε μου βγαίνει...δεν είμαι εγώ. Θέλουν όλοι να μου βάλουν μια ταμπέλα....γκόμενα, λεσβία,φυτό,ηλίθια,κοριτσάκι....ηλίθιες ταμπέλες! Ξεχνάνε πάντα το βασικό...ΑΝΘΡΩΠΟΣ!"Την τρομοκράτησαν όλοι ότι η καθαρότητα και η ειλικρίνεια είναι για τους χαμένους, τους ηλίθιους, που πεθαίνουν στην ψάθα.Το τραγικό είναι ότι είναι αλήθεια. Το τραγικό είναι ότι μόνο οι ταμπέλες επικρατούν σήμερα. Ο άνθρωπος πάλι είναι μια ταμπέλα. Νέα, καθαρά και υγιή μυαλά τα οδηγούν στην κατάθλιψη γιατί μες την αρρώστια που επικρατεί και μετρά για νορμαλ καταδίκαζε και τους πιο συνειδητοποιημένους στους πιο τελειωμένους. Η αγάπη ισοδυναμεί με αδυναμία, αγαπάς και σε εκμεταλλεύονται σου μαθαίνουν. Μη το βάλεις ποτέ κάτω.Ένα πάντως είναι το σίγουρο, οι φωτεινές πηγές όσο κι αν τειχισθούν δε χάνουν τη λάμψη τους. Ακόμα κι από τη χαραμάδα, πάντα βρίσκει τρόπο να περνά...Δεν την ένοιαζε όμως. Ήξερε ότι η γη δεν είναι το μέρος που της ταιριάζει. Αυτοκαταστροφικές τάσεις ...δεν ήταν αυτή η εξήγηση. Απλά δεν της ταιριάζει η γη. Μου εκμυστηρεύτηκε μια μέρα πως δεν της αρέσει γιατί όλα είναι τόσο ψεύτικα. Άνθρωποι, σχέσεις, δεσμοί αίματος και φιλίες. Όλα θέλουν τρόπο, πουτανιά... "Εγώ δεν έχω απ' αυτό. Δεν είμαι αυτό! Πώς θα επιβιώσω με τέτοια μυαλά;; Αγχώνομαι πολύ να είμαι εντάξει στις υποχρεώσεις μου, αδιαφορώ για όσους δε με συγκινούν, παθιάζομαι και γίνομαι χαλί γι' αυτούς που αγαπώ. Με πατάνε, με πονάνε, αλλά κακία να κρατήσω δεν μπορώ. Ψέματα δε μπορώ να πω, ούτε να αδικήσω κάποιον. Δεν είμαι και καμία Αγία ωστόσο. Μου αρέσουν τα ανδρικά αθλήματα και μ' αρέσει να ντύνομαι με πιο αγορέ ρούχα, αλλά δεν είμαι λεσβία. Το έχω σκεφτεί, δε μου βγαίνει...δεν είμαι εγώ. Θέλουν όλοι να μου βάλουν μια ταμπέλα....γκόμενα, λεσβία,φυτό,ηλίθια,κοριτσάκι....ηλίθιες ταμπέλες! Ξεχνάνε πάντα το βασικό...ΑΝΘΡΩΠΟΣ!"Την τρομοκράτησαν όλοι ότι η καθαρότητα και η ειλικρίνεια είναι για τους χαμένους, τους ηλίθιους, που πεθαίνουν στην ψάθα.Το τραγικό είναι ότι είναι αλήθεια. Το τραγικό είναι ότι μόνο οι ταμπέλες επικρατούν σήμερα. Ο άνθρωπος πάλι είναι μια ταμπέλα. Νέα, καθαρά και υγιή μυαλά τα οδηγούν στην κατάθλιψη γιατί μες την αρρώστια που επικρατεί και μετρά για νορμαλ καταδίκαζε και τους πιο συνειδητοποιημένους στους πιο τελειωμένους. Η αγάπη ισοδυναμεί με αδυναμία, αγαπάς και σε εκμεταλλεύονται σου μαθαίνουν. Μη το βάλεις ποτέ κάτω.Ένα πάντως είναι το σίγουρο, οι φωτεινές πηγές όσο κι αν τειχισθούν δε χάνουν τη λάμψη τους. Ακόμα κι από τη χαραμάδα, πάντα βρίσκει τρόπο να περνά...Δεν την ένοιαζε όμως. Ήξερε ότι η γη δεν είναι το μέρος που της ταιριάζει. Αυτοκαταστροφικές τάσεις ...δεν ήταν αυτή η εξήγηση. Απλά δεν της ταιριάζει η γη. Μου εκμυστηρεύτηκε μια μέρα πως δεν της αρέσει γιατί όλα είναι τόσο ψεύτικα. Άνθρωποι, σχέσεις, δεσμοί αίματος και φιλίες. Όλα θέλουν τρόπο, πουτανιά... "Εγώ δεν έχω απ' αυτό. Δεν είμαι αυτό! Πώς θα επιβιώσω με τέτοια μυαλά;; Αγχώνομαι πολύ να είμαι εντάξει στις υποχρεώσεις μου, αδιαφορώ για όσους δε με συγκινούν, παθιάζομαι και γίνομαι χαλί γι' αυτούς που αγαπώ. Με πατάνε, με πονάνε, αλλά κακία να κρατήσω δεν μπορώ. Ψέματα δε μπορώ να πω, ούτε να αδικήσω κάποιον. Δεν είμαι και καμία Αγία ωστόσο. Μου αρέσουν τα ανδρικά αθλήματα και μ' αρέσει να ντύνομαι με πιο αγορέ ρούχα, αλλά δεν είμαι λεσβία. Το έχω σκεφτεί, δε μου βγαίνει...δεν είμαι εγώ. Θέλουν όλοι να μου βάλουν μια ταμπέλα....γκόμενα, λεσβία,φυτό,ηλίθια,κοριτσάκι....ηλίθιες ταμπέλες! Ξεχνάνε πάντα το βασικό...ΑΝΘΡΩΠΟΣ!"Την τρομοκράτησαν όλοι ότι η καθαρότητα και η ειλικρίνεια είναι για τους χαμένους, τους ηλίθιους, που πεθαίνουν στην ψάθα.Το τραγικό είναι ότι είναι αλήθεια. Το τραγικό είναι ότι μόνο οι ταμπέλες επικρατούν σήμερα. Ο άνθρωπος πάλι είναι μια ταμπέλα. Νέα, καθαρά και υγιή μυαλά τα οδηγούν στην κατάθλιψη γιατί μες την αρρώστια που επικρατεί και μετρά για νορμαλ καταδίκαζε και τους πιο συνειδητοποιημένους στους πιο τελειωμένους. Η αγάπη ισοδυναμεί με αδυναμία, αγαπάς και σε εκμεταλλεύονται σου μαθαίνουν. Μη το βάλεις ποτέ κάτω.Ένα πάντως είναι το σίγουρο, οι φωτεινές πηγές όσο κι αν τειχισθούν δε χάνουν τη λάμψη τους. Ακόμα κι από τη χαραμάδα, πάντα βρίσκει τρόπο να περνά...Δεν την ένοιαζε όμως. Ήξερε ότι η γη δεν είναι το μέρος που της ταιριάζει. Αυτοκαταστροφικές τάσεις ...δεν ήταν αυτή η εξήγηση. Απλά δεν της ταιριάζει η γη. Μου εκμυστηρεύτηκε μια μέρα πως δεν της αρέσει γιατί όλα είναι τόσο ψεύτικα. Άνθρωποι, σχέσεις, δεσμοί αίματος και φιλίες. Όλα θέλουν τρόπο, πουτανιά... "Εγώ δεν έχω απ' αυτό. Δεν είμαι αυτό! Πώς θα επιβιώσω με τέτοια μυαλά;; Αγχώνομαι πολύ να είμαι εντάξει στις υποχρεώσεις μου, αδιαφορώ για όσους δε με συγκινούν, παθιάζομαι και γίνομαι χαλί γι' αυτούς που αγαπώ. Με πατάνε, με πονάνε, αλλά κακία να κρατήσω δεν μπορώ. Ψέματα δε μπορώ να πω, ούτε να αδικήσω κάποιον. Δεν είμαι και καμία Αγία ωστόσο. Μου αρέσουν τα ανδρικά αθλήματα και μ' αρέσει να ντύνομαι με πιο αγορέ ρούχα, αλλά δεν είμαι λεσβία. Το έχω σκεφτεί, δε μου βγαίνει...δεν είμαι εγώ. Θέλουν όλοι να μου βάλουν μια ταμπέλα....γκόμενα, λεσβία,φυτό,ηλίθια,κοριτσάκι....ηλίθιες ταμπέλες! Ξεχνάνε πάντα το βασικό...ΑΝΘΡΩΠΟΣ!"Την τρομοκράτησαν όλοι ότι η καθαρότητα και η ειλικρίνεια είναι για τους χαμένους, τους ηλίθιους, που πεθαίνουν στην ψάθα.Το τραγικό είναι ότι είναι αλήθεια. Το τραγικό είναι ότι μόνο οι ταμπέλες επικρατούν σήμερα. Ο άνθρωπος πάλι είναι μια ταμπέλα. Νέα, καθαρά και υγιή μυαλά τα οδηγούν στην κατάθλιψη γιατί μες την αρρώστια που επικρατεί και μετρά για νορμαλ καταδίκαζε και τους πιο συνειδητοποιημένους στους πιο τελειωμένους. Η αγάπη ισοδυναμεί με αδυναμία, αγαπάς και σε εκμεταλλεύονται σου μαθαίνουν. Μη το βάλεις ποτέ κάτω.Ένα πάντως είναι το σίγουρο, οι φωτεινές πηγές όσο κι αν τειχισθούν δε χάνουν τη λάμψη τους. Ακόμα κι από τη χαραμάδα, πάντα βρίσκει τρόπο να περνά...Δεν την ένοιαζε όμως. Ήξερε ότι η γη δεν είναι το μέρος που της ταιριάζει. Αυτοκαταστροφικές τάσεις ...δεν ήταν αυτή η εξήγηση. Απλά δεν της ταιριάζει η γη. Μου εκμυστηρεύτηκε μια μέρα πως δεν της αρέσει γιατί όλα είναι τόσο ψεύτικα. Άνθρωποι, σχέσεις, δεσμοί αίματος και φιλίες. Όλα θέλουν τρόπο, πουτανιά... "Εγώ δεν έχω απ' αυτό. Δεν είμαι αυτό! Πώς θα επιβιώσω με τέτοια μυαλά;; Αγχώνομαι πολύ να είμαι εντάξει στις υποχρεώσεις μου, αδιαφορώ για όσους δε με συγκινούν, παθιάζομαι και γίνομαι χαλί γι' αυτούς που αγαπώ. Με πατάνε, με πονάνε, αλλά κακία να κρατήσω δεν μπορώ. Ψέματα δε μπορώ να πω, ούτε να αδικήσω κάποιον. Δεν είμαι και καμία Αγία ωστόσο. Μου αρέσουν τα ανδρικά αθλήματα και μ' αρέσει να ντύνομαι με πιο αγορέ ρούχα, αλλά δεν είμαι λεσβία. Το έχω σκεφτεί, δε μου βγαίνει...δεν είμαι εγώ. Θέλουν όλοι να μου βάλουν μια ταμπέλα....γκόμενα, λεσβία,φυτό,ηλίθια,κοριτσάκι....ηλίθιες ταμπέλες! Ξεχνάνε πάντα το βασικό...ΑΝΘΡΩΠΟΣ!"Την τρομοκράτησαν όλοι ότι η καθαρότητα και η ειλικρίνεια είναι για τους χαμένους, τους ηλίθιους, που πεθαίνουν στην ψάθα.Το τραγικό είναι ότι είναι αλήθεια. Το τραγικό είναι ότι μόνο οι ταμπέλες επικρατούν σήμερα. Ο άνθρωπος πάλι είναι μια ταμπέλα. Νέα, καθαρά και υγιή μυαλά τα οδηγούν στην κατάθλιψη γιατί μες την αρρώστια που επικρατεί και μετρά για νορμαλ καταδίκαζε και τους πιο συνειδητοποιημένους στους πιο τελειωμένους. Η αγάπη ισοδυναμεί με αδυναμία, αγαπάς και σε εκμεταλλεύονται σου μαθαίνουν. Μη το βάλεις ποτέ κάτω.Ένα πάντως είναι το σίγουρο, οι φωτεινές πηγές όσο κι αν τειχισθούν δε χάνουν τη λάμψη τους. Ακόμα κι από τη χαραμάδα, πάντα βρίσκει τρόπο να περνά...

Πώς καταλαβαίνεις ότι κάτι έχει τελειώσει; Γιατί όχι και στα παραμύθια;

"Όταν δε σε προσεγγίζει; Όταν δε σ' αγγίζει; Αν δε 

σε 

γεμίζει; Τι είναι κανάτα με νερό να σε γεμίσει;!Όταν δεν ενδιαφέρεται; Μήπως νομίζεις ότι δεν ενδιαφέρεται; Γιατί τα κάνει αυτά; Γιατί τόσος κόπος παντού; Γιατί τόσος αγώνας δρόμου να αποδείξουμε και να μας αποδείξουν; Γιατί να αναγκάζεις να δώσει αυτόν που δε θέλει; Γιατί τόσος κόπος για το τίποτα;",μου ψιθύριζε κλαίγοντας στον ώμο μου..."Γι' αυτό κρεμόμαστε από τα παραμύθια και από τα happy end... Μόνο εκεί όλα έρχονται στρωτά κάποια στιγμή. Ζούμε το φθόνο της ιστορίας που παρακολουθούμε εκείνη την ώρα, ασχέτως αν δε βλέπεις τη συνέχεια. Δυο άνθρωποι σμίγουν και έρχεται το τέλος της ιστορίας. Ίσως και τα παραμύθια εντέλει δε θέλουν να μας χαλάσουν τη γεύση που πήραμε μεταφράζοντας την πραγματικότητα μέσα από την απομάγευση.Τι θα είχαμε να σκεφτόμαστε να ηρεμούμε κάποια βράδια για να κοιμηθούμε; Πώς θα μεγαλώναμε από παιδιά χωρίς όνειρα; Η δύναμη να κρατάς το παιδί, το όνειρο, το αγνό συναίσθημα είναι πράγματα που μας μαθαίνει να αποτασσόμαστε η κοινωνία και τα κωλοβιώματα. Όσο επιτρέπεις να σε δηλητηριάζουν, τόσο πιο όμοια με αυτούς θα σε κάνουν. Και δεν το αξίζεις. Δε σου πηγαίνει να μη χαμογελάς. Σιχαίνομαι τους ανθρώπους που χαμογελάνε τόσο σπάνια...τόσο δύσκολα κι ας ξέρουν ότι ένα τους χαμόγελο μόνο μπορεί να σε τραβήξει από τον βούρκο σου. Γι' αυτό αγαπώ τους ανθρώπους που δε διστάζουν με όποιο κόστος με κάνουν να χαμογελώ... Όχι γιατί θέλουν το κακό μου, όπως λέει η παροιμία, αλλά γιατί το κακό το πραγματικό λίγο πολύ όλοι το ξέρουμε. Το όμορφο, το καθαρό και το αληθινό έχουμε στερηθεί. Από κλάμα άλλο τίποτα. Το χαμόγελό σου λοιπόν θα με σώσει. Θα κρατήσει το παραμύθι ζωντανό. Την πραγματικότητα την ξέρουμε άλλωστε..."