Μερικές φορές το μόνο που χρειάζεται είναι να μείνει μόνος...
Αγκαλιά με το λάπτοπ, το ράδιο, το σκύλο... και τις σκέψεις σου για σένα. Όχι εγωιστικές ή σολιψιστικές, απλά για σένα... την πορεία σου, την αυτοκριτική σου, την ηρεμία σου. Η μεγαλύτερη υγεία, ψυχική σε πρώτη φάση, είναι να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου και τις σκέψεις σου.
Γι' αυτό άλλωστε, άνθρωποι που δεν αντέχουν καν τις ίδιες τους τις σκέψεις, δεν αποζητούν χρόνο για τον εαυτό τους και θεωρούν μαρτύριο το να είσαι μόνος στο σπίτι.
Δε χρειάζεται να σκέφτεσαι τα γκομενικά, τα επαγγελματικά, τα χρέη ή τις εξετάσεις...Στόχος δεν είναι το αδιέξοδο, στην τελική. Το κουβαλάς συνέχεια μέσα σου. Έλεος! Σου αξίζει ένα διάλειμμα απ' όλο αυτό. Δεν είναι δίκαιο ούτε για σένα, ούτε για τα άτομα που πλαισιώνεις και "βομβαρδίζεις" Απλά να περάσεις όμορφα, ποιοτικά έστω με σένα. Θυμήσου ότι δεν έχεις ανάγκη από πολλά για να αισθάνεσαι καλά. Ακόμα και αν τα προβλήματα είναι δυσβάσταχτα. Έχεις υγεία; Έχεις έστω έναν άνθρωπο να νοιάζεται για σένα; Έχεις στέγη;
Αν ναι μην είσαι αχάριστος, γιατί κάποιοι εκεί έξω δεν έχουν ούτε αυτά...τα "βασικά". Μην κουβαλάς τις επιθυμίες των άλλων ως δικές σου, μην κουβαλάς ντροπές των άλλων ως δικές σου, μην οικειοποιείσαι στο έπακρο προβλήματα ανθρώπων που σ' αγγίζουν, μη ζεις μίζερα ενώ έχεις λόγους να χαίρεσαι. Τα λέμε ΟΛΟΙ αυτά, σχετικά με θετικές σκέψεις, αγάπη και πολλές άλλες αφηρημένες έννοιες στις οποίες κανείς τελικά δεν πιστεύει, ενώ γεμίζουν οι ψυχολόγοι από ανθρώπους που είναι υγιέστατοι ψυχικά και στην ουσία ο λόγος που πηγαίνουν είναι για να καρπωθούν τον τρόπο αντοχής του τρελοκομείου που επικρατεί έξω από την πόρτα τους (ή και πίσω της)!
Λύστε τα θέματά σας και μην τα φορτώνετε στους άλλους. Δουλέψτε μ' εσάς αν δε σας ευχαριστεί το αποτέλεσμα που κυριαρχεί στην ανθρωπότητα. Αν θες να δεις την αλλαγή, γίνε η αλλαγή (παραφράσω Γκάντι) και σταμάτα να κλαίγεσαι. Πάντα θα υπάρχουν προβλήματα, πάντα καλό, πάντα κακό. Σημασία έχει τι ζητάς και τι προσφέρεις. Ανακάλυψέ το μόνος, πάρε το βάρος της προσωπικής επιλογής και συνέχισε με το κεφάλι ψηλά και το μεσαίο δάχτυλο ψηλότερα, μόνο όταν χρειάζεται.
Σήμερα γράφω και είμαι πολύ καλά. Παρατηρώ ανθρώπους μεγαλύτερους, της ηλικίας μου και γενικά πολλούς με ΠΟΛΛΑ προβλήματα. Είτε υπαρκτά, είτε ανύπαρκτα, ελαφρύτερα, βαρύτερα ή και πολύ βαρύτερα.
Μια συμβουλή θα έδινα στην ανθρωπότητα. Τα παιδιά δεν είναι ούτε κατοικίδια, ούτε ένα καπρίτσιο κάποιων άλλων που καλούνται γονείς και συ τα κάνεις για να μην πας κόντρα, ούτε σκοπός ζωής. ΔΕΝ ΠΡΟΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΓΟΝΕΙΣ. Οι περισσότεροι "προβληματικοί" άνθρωποι, που αποκαλούμε, για να μην χρησιμοποιήσω τις λέξεις που δεν αρμόζουν, προέρχονται από γονείς και συγκυρίες που δεν αρμόζουν. Από κει και πέρα και τα παιδιά δεν πρέπει να επαναπαύονται στον προβληματικό γονέα και να αδρανούν αλλά να αυτοβοηθηθούν. Ειδικά όταν δεν είναι πλέον παιδιά!
Προσωπική ευθύνη και υγεία αποκαλείται. Δεν απαιτεί φόβο...ούτε τόσο κόπο. Χρόνο ίσως και δουλειά με σένα. Μείνε μόνος, αν χρειαστεί, αλλά δούλεψε, για να μπορείς να πεις ότι "είμαι καλά" και να το εννοείς, ότι "ζω αξιοπρεπέστατα και όχι με καλά οικονομικά", ότι "επιβιώνω ευχάριστα και ας γίνεται της ζούγκλας εκεί έξω!".
Περικλής Καραχάλιας
